click
click
click
click
click
click
click
click
click

click

 

  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  •  
  • click
  •  
  • رزم نامه شماره پنج
  • رزم نامه شماره چهار
  • به سوي اعتصاب عمومي
  • تنش آفريني هاي تازه
  • براي کوبيدن بازاري ها
  • نود و نه درصدي ها به پيش
  • براي اشغال بيت رهبري
  • پيام بيستم
  • پيام نوزدهم
  • امپراتوري ملاها
  • پدافندهاي بابکي
  • تصاحب کارخانه ها
  • click

  • نفت در ونزوئلا
  • پاره اي از مطالبات مرحله اي
  • اشرافيت شيعه ي صفوي
  • انتقال دارايي هاي ملي به دزدان
  • اصل 44: در هر يکان، يک کميته ي کارکنان براي مصادره دارايي هاي دزديده شده
  • برنامه هاي گفتمان هاي مطالبه محور يا پاره اي از خواست هاي جنبش
  • براي تغييرات بنيادي در ايران از عزت الله سحابي
  • چرا اين همه دشمني ملاها با دانشگاه ها از دکتر محمد ملکي
  • جنگ کوسه ها در نظام ولايي، داده هاي تکانه دهنده از دزدان سرکويگر
  • در پشت کشتارها و سرکوب ها، کودتاچيان چه پول هايي به جيب مي زنند
  • چه دزداني پشت کشتارها پنهانند

  • فهرست يکم: نقش روحانيون در مفاسد اقتصادي
  • فهرست دوم: دزدان ولايي يا ميلياردرهاي ايران
  • فهرست سوم: سرکوبگران يا مافياي اقتصادي
  • فهرست چهارم: مافياي مالي و نظامي کجا هستند
  • فهرست پنجم: چه دزداني از پدافندهاي بابکي مي ترسند
  • فهرست ششم: شماري از ملاهاي ميلياردر
  • فهرست هفتم: باندهاي مالي و سرکوبگر
  • از جنبش هاي جهاني بياموزيم

  • مصادره ها در ونزوئلا
  • آموزه هايي از جنبش خشم در يونان
  • خواسته هاي کمپ ميدان خورسيد در اسپانيا، تغيير انتخاباتي و مبارزه با کليسا
  • واکنشي هشيارانه، طرح ساختن “ويترين” از مصر رد شد
  • براي دوستي و آشتي در جهان

    داده هايي از کمپين

     

     

     click

    در "کار سازمانی"، راهنمای ما "انجمن های مخفی و کوچـــــــــــــــــک و پراکنده و غیرقابل کنترل" انقلاب مشروطه هستند، متشکل از "بابکیان" بسیار قابل اعتماد. به گفته استاد سخن و خرد و داد، فردوسی: "هشیوار یاران گزین در نبرد". "انجمن های بابکی" که بجاست کار سازمانی "غیر زنجیره ای" را (با درس گیری از اشتباه های دهه ی چهل و پنجاه خورشیدی) با کار "توده ای"، بسیار حساب شده درهم آمیزند، در کوران نبرد و در آستانه ی پیروزی، "هشیارانه و گام به گام" به هم خواهند پیوست، و ایرانی آزاد و آباد و پرداد و توانمند را بنيان خواهند نهاد. پيش به سوي ايجاد “انجمن هاي بابکي” در همه ي يکان هاي اقتصادي و آموزشي، و تدارک اعتصاب عمومي! هشيار باشيم، نبايد گذاشت رويدادهايي چون ليبي و بحرين در ايران بازخواني شوند. تنش آفرينان در حال بازآفريدن رخدادهاي آغاز انقلاب در ايران و منطقه هستند. بايد هر چه زودتر “به اين شب سياه” پايان داد. در این راستا می توان از شیوه های سازمانی و مبارزاتی "تدافعی" در دیگر جنبش های رهایی بخش نیز، همانا به میدان آوردن "پدافندان" (در کنار "انجمن های بابکی") بهره گرفت: هم برای شناسایی و افشاگری و خنثی سازی "عوامل" ناآشکار و آشکار این "تنش آفرینان و دزدان" در کارخانه ها و آموزشگاه ها و اداره ها و محله ها و بازارها، و هم به منظور نشانه گرفتن برجسته ترین مراکز کلیدی، چون کانون های بازرگانی و مالی و تامین انرژی و حمل و نقل. همانگونه که "عمامه به سرهای ولایی" از ترسشان در خیابان ها آشکار نمی شوند، می توان این "عوامل" را در یکان های اقتصادی و آموزشی وادار به عقب نشینی کرد و خنثی نمود. این رویکردها در راستای تدارک "اعتصاب عمومی"، و از کار انداختن همزمان مهم ترین یکان های اقتصادی و کانون های آموزشی-اداری جریان خواهد داشت

    ادامه اعتراضات ضد سرمايه داری علی رغم پايان اولتيماتوم در واشنگتن

    علی رغم پايان اولتيماتوم داده شده به تظاهرکنندگان موسوم به “اشغال واشنگتن” در روز دوشنبه برای برچيدن چادرهای خود، آنها همچنان بر ماندن در جايگاههای خود و ادامه اعتراضات ضدسرمايه داری تاکيد يکی از معترضين می گويد: “کاری که آنها می کنند صرفا يک نافرمانی مدنی است. آنها تا زمانی که پليس نيامده و آنها را از اينجا بلند نکرده در همين جا باقی خواهند ماند.”

    معترض ديگری هم می گويد: “من به عنوان يک معترض آرام به اينجا آمده ام. من نه می خواهم خشونتی اعمال کنم و نه اينکه کسی خشونتی عليه من اعمال کند.”

    فعالان جنبش ضذ سرمايه داری موسوم به“وال استريت را اشغال کنيد” که حرکت خود را از نيويورک آغاز کردند در ميدان آزادی و ميدان مکفرسون واشنگتن که هر دو در نزديکی کاخ سفيد است،

     

    کاميونداران ايتاليايی به اعتصابيون پيوستند

    کاميونداران ايتاليايی در اعتراض به افزايش بهای سوخت و در حمايت از اعتراض عمومی در اين کشور دست به اعتصاب زدند. بر اين اساس روز دوشنبه در جادههای منتهی به شهر تورين واقع متوقف کردند. کاهش بودجه عمومی و نيز افزايش مالياتها که در ماه دسامبر به تصويب پارلمان ايتاليا رسيد بر بهای سوخت و به ويژه گازوئيل اثر گذاشته است.

    يک کاميون تقريبا ٧٠٠ ليتر در مسير رفت و آمد به ميلان سوخت مصرف میکند که حدود ١١٠ تا ١٢٠ يورو هزينه در بر دارد. شش سفر در هر ماه برابر با ۶٠٠ » : يکی از کاميون داران میگويد

    « . هزينهها خبر ندارند که آنها فقط در تلويزيون میبينند که هر ليتر گازوئيل چه قيمتی دارد و آنها چيزی پرداخت نمیکنند

    پيوستن رانندگان کاميون به اعتصابيون در ايتاليا در ترافيک

    جادهای اين کشور اختلال ايجاد کرده است با اين همه به نظر میرسد که اين اقدام از سوی شهروندان نارضايتی را در بر نداشته است. يکی از شهروندان که در خودروی شخصی خود در ترافيک « . میکنند. ما بايد همه ايتاليا را به همين صورت درآوريم. چراکه نود درصد حمل و نقل در ايتاليا جادهای است اگر حمل و نقل مختل شود همه چيز فلج خواهد شد

    خوب است آنها کار خوبی میکنند. آنها حق دارند. حتی اگر آنها برايمان مشکل ايجاد کنند اما آنها حق دارند. با وجود اين ترافيک ما همه با چنين کاری موافق هستيم » : شهروند ديگری میگويد

    همزمان در رم، پايتخت ايتاليا نيز اعتصاب رانندگان تاکسی ادامه دارد. تاکسیداران علاوه بر اعتراض به شرايط اقتصادی، مخالف تسهيل شرايط اعطای مجوز تاکسیداری در اين کشور هستند. اعتصاب است.

     

    رانندگان سيسلی ايتاليا را فلج کرده اند

    اعتصاب بخاطر افزايش قيمت سوخت، سيسيلی ايتاليا را فلج کرده است. با اعتصاب يک هفته ای بخش حمل و نقل، سوپرمارکت ها از اجناس خالی شده اند و رانندگان که به سياستهای رياضت اقتصادی بنادر سيسيلی جابجا نمی کنند.

     

    اعتراض به طرح صرفه جويانۀ 33 ميليارد يورويی دولت ايتاليا

    اتحاديه های صنفی بخش خدمات عمومی ايتاليا روز دوشنبه با برپايی تظاهراتی به طرح صرفه جويانۀ 33 ميليارد يورويی و سياست های رياضت اقتصادی دولت ماريو مونتی، نخست وزير اين هدف اين طرح کاستن از هزينه های دولت از طريق افزايش مالياتها، اصلاح قانون بازنشستگی و ايجاد موازنه در بودجه کشور تا سال 2013 است.

    يک شهروند ايتاليا که از سياستهای اقتصادی دولت ناراضی است گفت: “دستمزدهای ما را پرداخت نمی کنند. با اين حال هزينه زندگی و مالياتها افزايش می يابد و سنگينی طرحهای رياضتی بر دوش هدف نهايی طرح دولت جلوگيری از سقوط يورو و بازگرداندن اعتماد بازارهای مالی به ايتالياست، هرچند به قيمت نارضايتی مردم.

    در همين خصوص، رهبر يکی از اتحاديه های صنفی مهم ايتاليا، مجلس سفلی را به کوبيدن مردم عادی و مدارا با ثروتمندان متهم کرد و با اشاره به طرح آقای مونتی گفت: “اين طرح به نفع ثروتمندانی خلاف قانون طبيعت است، قانونی که قاعدتا می گويد ابتداء بر ثروتمندان سخت بگير و بعد سراغ کم درآمدها برو.” طرح صرفه جويانۀ 33 ميليارد يورويی از تصويب مجلس سفلی گذشته و به احتمال آن را تصويب خواهد کرد

    برگرفته از اتحادیه کارگران آزاد ایران

    دولت جنگ آشکاری را بر ضد روح دموکراسی و مردم آکلند و ملت آمريکا اعلام کرده است

    روز شنبه ٢٨ ژانويه ی ٢٠١٢ ، پليس آمريکا با گلوله و نارنجک و گاز اشک آور به تظاهرکنندگان شهر آکلند در ايالت کاليفرنيا – که ساختمانی خالی را برای انجام امور مردمی تصرف کرده بودند – حمله بُرد و صدها نفر را زخمی و صدها تن ديگر را دستگير کرد. جنبش تصرف وال استريت با انتشار بيانيه ای، ضمن حمايت از شد. متن اين بيانيه را برای اطلاع « تغيير رژيم در آکلند » تظاهرکنندگان، حمله ی پليس به آنان را محکوم کرد و خواستار کارگران ايران ترجمه می کنيم.

    تغيير رژيم در آکلند روز شنبه، ٢٨ ژانويه ی ٢٠١٢ ، هزاران نفر از مادران و پدران، خانواده ها و شهروندان متعهد جمع شده بودند تا يک مرکز مردمی را در قلب شهر آکلند افتتاح کنند. پليس، به دستورِ کوان، شهردار آکلند، به اين تظاهرات مسالمت آميز – که بر اساس دموکراسی مستقيم و برای ايجاد مراکز مردمی برپا شده بود – يورش بُرد و حدود ۴٠٠ نفر را دستگير کرد. صدها نفر ديگر نيز مجروح شدند آنگاه که ارتشی از افسران پليس به اين خانواده های بی سلاح حمله بُردند و به سوی جمعيت گلوله، گاز اشک آور، بمب دودزا، نارنجک و وسايل انفجاریِ ديگر پرتاب کردند. کوان، شهردار آکلند، در همان روزی که ده ها راه پيمايیِ همبستگی با جنبش تصرف در سراسر آمريکا برگزار می شد، از اين جنبش خواست که نمايش شجاعانه ی تظاهرکنندگان آکلند در زير گلوله های پليس را محکوم کند. ما اعلام می کنيم که در کنار اين تظاهرکنندگان ايستاده ايم و از کوان، که روز شنبه نشان داد که دولت آمريکا با اعلام جنگ عليه مردم از دموکراسی دست شُسته است، می خواهيم بی درنگ استعفا دهد.

    بی عدالتی شديد اقتصادی و دموکراسیِ راستين هرگز با هم جور در نمی آيند. ما اين حقيقت تلخ را قبلاً نيز تجربه کرده ايم : در

    شيلیِ پينوشه، در روسيه ی ١٩٩٠ و در اندونزیِ سوهارتو. چهار ماه پيش، جنبش تصرف وال استريت نشان داد که اين حقيقت

    تاريخی سرانجام به آمريکا نيز رسيده است : ستم اقتصادی ١% جمعيت چنان فاحش و آشکار شده است که اين ستم بدون نابودی

    روح نظام دموکراتيک آمريکا نمی تواند به موجوديت خود ادامه دهد. در سراسر کشور، مردم به پا می خيزند و اوضاعی عادلانه

    را طلب می کنند، و وحشيگری پليس و خشونت دولتی تنها عواملی هستند که اين بی عدالتی را سر پا نگه داشته اند. در آکلند،

    هزاران نفر از فعالان جنبش با حمايت از نيازهای واقعی و مبرم مردم به اِعمال دموکراسی راستين پرداختند. دولت، که ظاهراً

    نمايندهی مردم است، اوج وحشيگری و خشونت پليس خود را به نمايش گذاشت تا از ساختمان های خالیِ همان ١% حفاظت کند.

    هدف آشکارِ اقدام تصرف کنندگانِ ساختمان خالی اين بود که آن را به مرکزی مردمی تبديل کنند – مرکزی سخت مورد نياز

    مردم، دارای کتاب خانه، درمانگاه پزشکی، مرکز آموزش رايگان و محل اسکان اضطراری بی خانمان ها در شهری که به

    کاهش عظيم بودجهی رفاهی، ميزان بالای بيکاری و نابودی مدارس دولتی دچار شده است. در واکنش به اين اقدام، مقامات دولتیِ

    شهر صدها هزار دلار خرج گلوله و گاز اشک آور کردند تا آن ها را بر سر و روی پدران و مادران، دانشجويان، کارگران،

    هنرمندان، معلمان، کودکان و سربازان بريزند. تنها جرم اين مردم باور عميق شان به سنت دموکراسی در آمريکا، خودبسندگی و

    فداکاری برای نسل بعدی بود، به طوری که حاضر بودند جان خود را به خطر اندازند تا اين کشور را به دموکراسی قدرتمندی بدل

    کنند که می دانيم می تواند باشد.

    روز شنبه، اعمال شهردار آکلند بازهم نشان داد که دولت جنگ آشکاری را بر ضد روح دموکراسی و مردم آکلند و ملت آمريکا

    اعلام کرده است. ما خواستار پايان حکومت اين شهردار و تغيير رژيم در آکلند هستيم. ما به همبستگی خود با جنبش تصرف آکلند

    ادامه می دهيم و تا زمانی که اين جنبش به اعتراض مسالمت آميز و ايجاد مراکز مردمی و مبارزه برای عزل اين حکومت و تمام

    حکومت های اقتدارگرای ديگر از قدرت نامشروع شان ادامه می دهد از آن حمايت می کنيم. ما با هم دنيايی قوی تر، جامعه ای

    قوی تر و فردايی قوی تر برای نسل آينده را خواهيم ساخت.

    جنبش تصرف وال استريت

    ٣١ ژانويه ی ٢٠١٢

     

    >>Twitter

    >>

     click

    >>

     click