click
click
click
click
click
click
click
click
click

click

 

  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  •  
  • click
  •  
  • رزم نامه شماره پنج
  • رزم نامه شماره چهار
  • به سوي اعتصاب عمومي
  • تنش آفريني هاي تازه
  • براي کوبيدن بازاري ها
  • نود و نه درصدي ها به پيش
  • براي اشغال بيت رهبري
  • پيام بيستم
  • پيام نوزدهم
  • امپراتوري ملاها
  • پدافندهاي بابکي
  • تصاحب کارخانه ها
  • click

  • نفت در ونزوئلا
  • پاره اي از مطالبات مرحله اي
  • اشرافيت شيعه ي صفوي
  • انتقال دارايي هاي ملي به دزدان
  • اصل 44: در هر يکان، يک کميته ي کارکنان براي مصادره دارايي هاي دزديده شده
  • برنامه هاي گفتمان هاي مطالبه محور يا پاره اي از خواست هاي جنبش
  • براي تغييرات بنيادي در ايران از عزت الله سحابي
  • چرا اين همه دشمني ملاها با دانشگاه ها از دکتر محمد ملکي
  • جنگ کوسه ها در نظام ولايي، داده هاي تکانه دهنده از دزدان سرکويگر
  • در پشت کشتارها و سرکوب ها، کودتاچيان چه پول هايي به جيب مي زنند
  • چه دزداني پشت کشتارها پنهانند

  • فهرست يکم: نقش روحانيون در مفاسد اقتصادي
  • فهرست دوم: دزدان ولايي يا ميلياردرهاي ايران
  • فهرست سوم: سرکوبگران يا مافياي اقتصادي
  • فهرست چهارم: مافياي مالي و نظامي کجا هستند
  • فهرست پنجم: چه دزداني از پدافندهاي بابکي مي ترسند
  • فهرست ششم: شماري از ملاهاي ميلياردر
  • فهرست هفتم: باندهاي مالي و سرکوبگر
  • از جنبش هاي جهاني بياموزيم

  • مصادره ها در ونزوئلا
  • آموزه هايي از جنبش خشم در يونان
  • خواسته هاي کمپ ميدان خورسيد در اسپانيا، تغيير انتخاباتي و مبارزه با کليسا
  • واکنشي هشيارانه، طرح ساختن “ويترين” از مصر رد شد
  • براي دوستي و آشتي در جهان

    داده هايي از کمپين

     

     

     click

    در "کار سازمانی"، راهنمای ما "انجمن های مخفی و کوچـــــــــــــــــک و پراکنده و غیرقابل کنترل" انقلاب مشروطه هستند، متشکل از "بابکیان" بسیار قابل اعتماد. به گفته استاد سخن و خرد و داد، فردوسی: "هشیوار یاران گزین در نبرد". "انجمن های بابکی" که بجاست کار سازمانی "غیر زنجیره ای" را (با درس گیری از اشتباه های دهه ی چهل و پنجاه خورشیدی) با کار "توده ای"، بسیار حساب شده درهم آمیزند، در کوران نبرد و در آستانه ی پیروزی، "هشیارانه و گام به گام" به هم خواهند پیوست، و ایرانی آزاد و آباد و پرداد و توانمند را بنيان خواهند نهاد. پيش به سوي ايجاد “انجمن هاي بابکي” در همه ي يکان هاي اقتصادي و آموزشي، و تدارک اعتصاب عمومي! هشيار باشيم، نبايد گذاشت رويدادهايي چون ليبي و بحرين در ايران بازخواني شوند. تنش آفرينان در حال بازآفريدن رخدادهاي آغاز انقلاب در ايران و منطقه هستند. بايد هر چه زودتر “به اين شب سياه” پايان داد. در این راستا می توان از شیوه های سازمانی و مبارزاتی "تدافعی" در دیگر جنبش های رهایی بخش نیز، همانا به میدان آوردن "پدافندان" (در کنار "انجمن های بابکی") بهره گرفت: هم برای شناسایی و افشاگری و خنثی سازی "عوامل" ناآشکار و آشکار این "تنش آفرینان و دزدان" در کارخانه ها و آموزشگاه ها و اداره ها و محله ها و بازارها، و هم به منظور نشانه گرفتن برجسته ترین مراکز کلیدی، چون کانون های بازرگانی و مالی و تامین انرژی و حمل و نقل. همانگونه که "عمامه به سرهای ولایی" از ترسشان در خیابان ها آشکار نمی شوند، می توان این "عوامل" را در یکان های اقتصادی و آموزشی وادار به عقب نشینی کرد و خنثی نمود. این رویکردها در راستای تدارک "اعتصاب عمومی"، و از کار انداختن همزمان مهم ترین یکان های اقتصادی و کانون های آموزشی-اداری جریان خواهد داشت

    در مقابل اقدامات دولت با تمام توان خواهیم ایستاد

    تعرض بیشتر به سفره های خالی

    روز 13 مرداد ماه جاری محمد رضا کارگر مدیر کل توسعه اشتغال و سیاست گذاری بازار کار که به عنوان نماینده دولت در نشست تخصصی "نقش سیاستهای حداقل دستمزد کارآفرین در صنایع کوچک و متوسط" شرکت داشت با تاکید بر اشتغالزایی و مبارزه با بیکاری از طریق ارزان سازی نیروی کار، از سیاستهای جدید دولت برای دست اندازی به سفره های خالی کارگران پرده برداشت و با ادعای بالا بودن هزینه نیروی کار اعلام نمود دولت آماده است تا پتانسیل ارزانسازی کارگران را در اختیار کارفرمایان بگذارد.

    این اظهارات و قرار گرفتن سیاست تعرض هر چه بیشتر به سفره های خالی میلیونها خانواده کارگری در دستور دولت تدبیر و امید سرمایه داران، در حالی از سوی محمد رضا کارگر پرده برداری میشود که ماجرای فیشهای حقوقی چندین ده و چندین صد میلیون تومانی کسانی همچون محمدرضا کارگر در قوه مجریه هنوز بر روی آنتن رسانه هاست و روزی نیست که دزدیهای صدها و هزاران میلیاردی آقازاده ها و حکومتیان  بر ملا نشود.

    برای ما کارگران که تجربه نزدیک به چهار دهه دروغ پردازیهای مقامات دولتی را به دوش می کشیم کاملا روشن است که عامل بیکاری گسترده و بی سابقه در کشور نه بالا بودن هزینه نیروی کار، بلکه سیاستهای اقتصادی منجر به دزدیهای هزاران میلیاردی، نابودی صنایع کشور از طریق واگذاری آنها به آقازاده ها و نهادهای شبه حکومتی، اختصاص حقوقهای نجومی به طیفهای وسیعی از حکومتیان و بالاخره تحمیل دستمزدهای چندین برابر زیر خط فقر به طبقه کارگر ایران است که از سوئی کارگران شاغل را وادار به چند شغله شدن و انجام اضافه کاریهای طولانی مدت روزانه کرده و از سوی دیگر میلیونها بازنشسته را بدلیل ناتوانی از تامین ابتدائی ترین نیازهای زندگی همچنان در بازار کار نگاه داشته است و بدینگونه همین دستمزدهای زیر خط فقر و نه بالا بودن هزینه نیروی کار، خود منجر به از دست رفتن فرصتهای شغلی موجود برای میلیونها جوان جویای کار شده است.

    دولت تدبیر و امید سرمایه داران و کارشناسانش به خوبی میدانند دستمزد 812 هزار تومانی حتی کفاف هزینه 10 روزه یک خانوار چهار نفره کارگری را نمیدهد، خود به خوبی میدانند و بارها اذعان کرده اند که در حالی که در کشورهای مختلف دنیا هزینه نیروی کار بطور متوسط حدود نیمی از هزینه تمام شده کالاها را به خود اختصاص میدهد در ایران این رقم بین 5 تا 3 درصد است، خودشان بهتر از هر کسی میدانند که امروزه با تورم و گرانی  خزنده از جنس دولت تدبیر و امید، زندگی میلیونها خانواده کارگری از خط بقا به خط مرگ رانده شده است و خود بیش از هر کسی بر این امر واقف اند  که میلیونها جوان جویای کار به دلیل دستمزدهای سیصد چهار صد هزار تومانی و در بهترین شرایط دستمزدهای یک میلیون تومانی، هیچ انگیزه ای برای اشتغال ندارند و در نتیجه ی چنین وضعیتی بطور بی سابقه ای هر روزه بر عمق و دامنه بیکاری و ناهنجاریهای اجتماعی افزوده میشود.

    واقعیتهای فوق چیزهایی نیستند که آقای محمد رضا کارگر از آنها بی خبر باشد. اما اگر نامبرده به عنوان نماینده دولت با ریاکاری گستاخانه ای از بالا بودن هزینه نیروی کار سخن به میان میاورد مسئله نه بر سر وجود حتی ذره ای دغدغه در دولت برای ایجاد اشتغال، بلکه هدف مهیا کردن شرایط و بهانه های لازم برای غارت و چپاول قوت لایموتی  است که پس از گذشت نزدیک به چهار دهه از انقلاب 57  و غارت بی وقفه دسترنج کارگران بر سر سفره های خالی آنان باقی مانده است.

    اما تا آنجا که به واقعیتهای زندگی و مبارزه ما کارگران و رنگ باختن بیش از پیش ژست مستضعف پناهی حکومتگران و کل شرایط و اوضاع و احوال اقتصادی اجتماعی کشور بر میگردد باید بگوئیم این بار دیگر رویای چپاول و غارت سفره های خالی ما کارگران به واقعیت نخواهد پیوست. این بار دولت تدبیر و امید سرمایه داران باید بداند ما کارگران دیگر حتی ذره ای تاب تحمل وضعیت موجود را نداریم و نیز باید بداند هر گونه سیاست ضد کارگری از دور زدن حداقلهای موجود در قانون کار تا هر نوع اقدام و سیاستی بر خلاف بهبود شرایط معیشتی ما کارگران با عکس العملهای تند و تندتر صفوف میلیونی ما مواجه خواهد شد و طبقه کارگر ایران را مصمم تر و متحدانه تر از هر زمانی به مصافی تعیین کننده با وضعیت موجود خواهد کشاند.

    اتحادیه آزاد کارگران ایران – 16 مرداد ماه 1395

    >>Twitter

    >>

     click

    >>

     click