 |
||||||
 |
در "کار سازمانی"، راهنمای ما "انجمن های مخفی و کوچـــــــــــــــــک و پراکنده و غیرقابل کنترل" انقلاب مشروطه هستند، متشکل از "بابکیان" بسیار قابل اعتماد. به گفته استاد سخن و خرد و داد، فردوسی: "هشیوار یاران گزین در نبرد". "انجمن های بابکی" که بجاست کار سازمانی "غیر زنجیره ای" را (با درس گیری از اشتباه های دهه ی چهل و پنجاه خورشیدی) با کار "توده ای"، بسیار حساب شده درهم آمیزند، در کوران نبرد و در آستانه ی پیروزی، "هشیارانه و گام به گام" به هم خواهند پیوست، و ایرانی آزاد و آباد و پرداد و توانمند را بنيان خواهند نهاد. پيش به سوي ايجاد “انجمن هاي بابکي” در همه ي يکان هاي اقتصادي و آموزشي، و تدارک اعتصاب عمومي! هشيار باشيم، نبايد گذاشت رويدادهايي چون ليبي و بحرين در ايران بازخواني شوند. تنش آفرينان در حال بازآفريدن رخدادهاي آغاز انقلاب در ايران و منطقه هستند. بايد هر چه زودتر “به اين شب سياه” پايان داد. در این راستا می توان از شیوه های سازمانی و مبارزاتی "تدافعی" در دیگر جنبش های رهایی بخش نیز، همانا به میدان آوردن "پدافندان" (در کنار "انجمن های بابکی") بهره گرفت: هم برای شناسایی و افشاگری و خنثی سازی "عوامل" ناآشکار و آشکار این "تنش آفرینان و دزدان" در کارخانه ها و آموزشگاه ها و اداره ها و محله ها و بازارها، و هم به منظور نشانه گرفتن برجسته ترین مراکز کلیدی، چون کانون های بازرگانی و مالی و تامین انرژی و حمل و نقل. همانگونه که "عمامه به سرهای ولایی" از ترسشان در خیابان ها آشکار نمی شوند، می توان این "عوامل" را در یکان های اقتصادی و آموزشی وادار به عقب نشینی کرد و خنثی نمود. این رویکردها در راستای تدارک "اعتصاب عمومی"، و از کار انداختن همزمان مهم ترین یکان بیانیه شماره ی چهار کمپین هنرمندان و نویسندگان فراخوان به اعتصاب و اعتراض "ضربتی" در آستانه ی انتخابات و پس از آن ما هم نوا با مردم درد کشیده ی مان، همه ی کسانی را که به آبادی این سرزمین می اندیشند، به برملا ساختن هر چه بیشتر ترفندها و تزویرهای «خلافت گرایان رنگارنگ» درون و برون مرزی، و به بسیج گسترده تر نیروها برای نبردهاي سخت با «میهن فروشان ولايي» فرامی خوانیم. بسیج نیروها و دست زدن به اعتصاب ها و اعتراض ها در کارخانه ها و یکان های اقتصادی-آموزشی می تواند بر گرد خواست هایی باشد هم چون آزادی همه ی زندانیان سیاسی و پایان دادن به موج تازه ی احضارها و بازداشت های کنشگران کارگری، لغو نظارت استصوابی و نپذیرفتن «رد صلاحیت» کاندیداهای مردمی در شوراها و غیرقانونی دانستن معترضانه ی آنان،لغو حکم حکومتی و کوشش همه سویه برای جلوگیری از دخالت نیروهای سپاهی-امنیتی در انتخابات شوراهایی که نامزدهای مردمی خود را به ولاییان تحمیل نموده اند. پبرامون برجسته ترین خواست های جنبش در برش کنونی، بنگرید به لینک زیرین، بيانيه گفتمان هاي مطالبه محور در خيزش هشتاد و هشت بيانيه گفتمان هاي مطالبه محور در خيزش هشتاد و هشت
انتخابات شوراهای شهر و ریاست جمهوری در سال نود و دو، همزمان با سرکوب و کشتار روزافزون آزادایخواهان و دادخواهان، و در فضایی بسیار امنیتی-پلیسی جریان دارد. در جو کنترل شده ی انتخاباتی، لبه ی تیز فشارها از ماه ها پیش متوجه نهادهای توده ای و سازمان های ملی-دمکرات «غیرخودی»، و بویژه جنبش بالنده ی کارگری در سرتاسر ایران بوده است. انگیزه ی این تضییقات فزاینده چیزی نیست جز گسترش چشمگیر اعتصاب ها و اعتراض ها و راهپیمایی های کارگری، علیرغم آغاز دور تازه ای از احضار، بازداشت و زندانی کردن کارگران و کنشگران کارگری پیش از انتخابات کنونی. تنها در سه ماهه ی پایان سال گذشته بیش از صد اعتصاب و گردهمایی و اعتراض کارگری در کارخانه ها گزارش شده است نگرانی «بالایی» ها از خیزش دوباره ی تهی دستان «پایینی» پس از سال هشتاد و هشت، و این بار، امکان بازخوانی هنگامه ای چون انقلاب بهمن و جنبش ملی شدن نفت و انقلاب مشروطه که در آن انجمن های مردمی یا جنبش کارگری نقشی تعیین کننده داشتند، تا بدانجاست که از سوی شماری از بلندپایگان «نظام ولایی» سخن است از به «کربلا» کشاندن ایران و تحمیل شرایطی به میهن مان هم چون سوریه و لیبی و لبنان. نه تنها از درون مرز، بلکه از برون مرز نیز تدارکات نگران کننده ای برای در هم شکستن جنبش رو به رشد و محتمل مردمی دیده می شود. بیهوده نیست که شماری از میهن دوستان در ایران، با تاکید بر تهديدهای تازه ی منطقه اي و اخطار به «قرارگاه راهبردي عمار» پیرامون تنش آفرینی های نامسئولانه، به بزرگترين پايگاه دريايي و هوايي تــــــــــاريخ بشريت در دويست كيلومتري مرزهای ما و چند كشور توانمند در نزديك مان با حضور و آمادگي جنگي، اشاره کرده اند سرکوب ها و کشتارها و تنش آفرینی های روزافزون همزمان است با داد و ستدهای پشت پرده ی بلندپایگان «نظام ولایی» و نمایندگان «استکبار جهانی» در چند ماه پایان سال نود و یک، که جزییات آن چون ساخت و پاخت های «پنهان» پیش از انتخابات دوره های گذشته ی جمهوری اسلامی روشن نیست. بنا به داده های رسانه های برون و درون مرزی، آماج این بده بستان ها عبارت بوده است از «کاهش تحریم ها»، باز کردن دست «تجار محترم» و دیگر ولاییان برای تاراج هر چه بیشتر دلارهای نفتی-گازی، و تداوم اقتصاد انگلی-وارداتی و تک محصولی-نفتی. بیهوده نیست که زراندوزان ولایی از هم اکنون بخش های نفت و گاز و پتروشیمی را زیر نام «مردمی» کردن اقتصاد و «خصوصی سازی»، از راه بازارهای بورس و نهادهای دولتی-قانون گذاری بیش از پیش نشانه گرفته اند. آنان در این راستا با «خیانت به منافع ملی»، از یک سو خود را برای نمایش تازه و «پرشور» انتخاباتی آماده می سازند تا بدین گونه قراردادهای نان و آب دار «آماده ی امضا با مستکبرین» را تضمین کنند، و از دیگرسو برای سرکوب خونین و بی مدارای جنبش مردمی برنامه می ریزند. برگزاری «تمرین های تاکتیکی» و مانورهای تازه با نیروهایی که در سرکوب خونبار خیزش هشتاد و هشت شرکت داشتند، و سازماندهی نوین نیروهایی چون سپاه محمد رسول الله، تیپ امنیتی آل محمد، گردان های امنیتی امام علی، ناجا و دیگر نهادهای سرکوبگر نشانگر ابعاد گسترده ی این برنامه ریزی هاست ما هم نوا با مردم درد کشیده ی مان، همه ی کسانی را که به آبادی این سرزمین می اندیشند، به برملا ساختن هر چه بیشتر ترفندها و تزویرهای «خلافت گرایان رنگارنگ» درون و برون مرزی، و به بسیج گسترده تر نیروها برای نبردهاي سخت با «میهن فروشان ولايي» فرامی خوانیم. بسیج نیروها و دست زدن به اعتصاب ها و اعتراض ها در کارخانه ها و یکان های اقتصادی-آموزشی می تواند بر گرد خواست هایی باشد هم چون آزادی همه ی زندانیان سیاسی و پایان دادن به موج تازه ی احضارها و بازداشت های کنشگران کارگری، لغو نظارت استصوابی و نپذیرفتن «رد صلاحیت» کاندیداهای مردمی در شوراها و غیرقانونی دانستن معترضانه ی آنان،لغو حکم حکومتی و کوشش همه سویه برای جلوگیری از دخالت نیروهای سپاهی-امنیتی در انتخابات شوراهایی که نامزدهای مردمی خود را به ولاییان تحمیل نموده اند. (پبرامون برجسته ترین خواست های جنبش در برش کنونی، بنگرید به لینک پایان نوشتار، بيانيه گفتمان هاي مطالبه محور) در خيزش هشتاد و هشت با بهره گیری از آزمون ها، پیشنهاد ما به کنشگران سیاسی درون مرز، هم چون گذشته عبارت است از مبارزات پراکنـــــــــــــــده و غیرقابل پیش بینـــــــــــــــی و ضربتـــــــــــــــی در آستانه ی انتخابات؛ چه در یکان های کوچک و بـــــــــــــــزرگ اقتصادی (چون نفت و پتروشمی)، چه در نهادهای گوناگون آموزشی، و چه در خیابان های شهرهای گوناگون. همگاه با آن، ایرانیان رزمنده ی برون مرز را به پشتیبانی فعال و همه سویه از جنبش «نود و نه درصدی» ها در کشور محل سکونت خود، و بازتاب خواست های دادخواهانه ی مردم ما در چهارسوی گیتی فرامی خوانیم. نبرد دلیرانه کنشگران کارگری در کارخانه ها، و پایداری رزمندگان دربند راهنمایی است برای همه ی پیکارگران جنبش در پایان برای آن دسته از نیروهای درون و برون «نظام» که ناآگاهانه «ولی فقیه» را پشت می گیرند، و نیز رو به آنانی که به جای «ولایت مطلقه» تنها «ولایت عامه» می جویند، پیرامون بیهودگی و بی پایگی «خلافت»، از زبان دیوانیان این کهن-سرزمین در آغاز شکل گیری خلافت اسلامی، این اندیشه های دیرینه ی خاوری-ایرانی را باز می تابیم، تا شاید وجدان های پاک برافروزند "ما ایرانیان در پرتو حزم و خرد و رفتار شایسته چهارصد سال (اشاره به برش ساسانی) از دنیا خراج گرفتیم و حال آن که نه کتاب فصیح و «مقدس» داشتیم و نه رسولی که «فرستاده» ی خدا باشد". / برگرفته از طبری، گفته ی بزرگان ایرانی به امیر عرب خراسان دست در دست و نوا در نوا، از جنوب تا شمال از باختر تا خاور، پیش به سوی فلج کردن «خلافت خرافه گرا و خردگریز»، روی آوری به «عصر خرد»، و رزم روزافزون برای دستیابی به خواست های دیرینه ی مان، همانا استقلال و آزادی و عدالت اجتماعی با درودهای گرم به پیکارگران درون مرز که در بی گسست حماسه می آفرینند علیرغم شرایط بسیار سخت امنیتی-نظامی علیرغم سرکوب ها و کشتارهای پی در پی علیرغم جو وحشت و مرگ کمپین هنرمندان و نویسندگان و کنشگران حقوق بشر بیست و شش اردیبهشت هزار و سیصد و نود و دو پيوست بيانيه گفتمان هاي مطالبه محور در خيزش هشتاد و هشت
رزم نامه شماره ی پنج کمپین هنرمندان و نویسندگان
|
|
||||
های اقتصادی و کانون های آموزشی-اداری جریان خواه
